สวัสดีค่ะ อยากจะขอปรึกษาเกี่ยวกับเพื่อนสนิทค่ะ คือว่าเพื่อนคนนี้ชอบทำตัวง่ายค่ะ ง่ายในที่นี้หมายถึงการยอมให้ผช.มีพสพ.ด้วยง่ายๆจากผช.ที่รู้จักกันจากทางแอพบีทอล์คหรือเฟสบุ๊ค เริ่มจากผู้ชายเป็นฝ่ายในระแวกใกล้เคียงทักมาคุยแล้วต่างฝ่ายต่างอ่อย(คุยไม่ถึง3วัน)และนัดเจอ หลังจากนั้นก็มีพสพ.กันเลยทันที ซึ่งก็แล้วแต่ว่าหลังจากนั้นยังจะนัดเจอกันอยู่หรือแยกกันไป ซึ่งผู้ชายทุกคนที่ได้เพื่อนเราแล้ว(ย้ำว่าทุกคนค่ะ และไม่ต่ำกว่า50คน เดือนๆนึงนางจะผลัดวันกับผช.ทีละคนรวมๆแล้วไม่ต่ำกว่า10คน/เดือน) ทุกคนทิ้งเพื่อนเราไปค่ะ ทิ้งไปหลายรูปแบบมาก ทั้งอยู่ๆก็บล็อคหายไปเลยหรือหาเรื่องทะเลาะทั้งที่ก่อนจะได้บอกรักนักหนา เพื่อนเราก็เพ้อสิคะ แต่เพ้อไปได้แค่ไม่กี่วันนางก็หาคนใหม่ได้เรื่อยๆ ไอ้เราก็ทั้งเตือนทั้งด่าแรงๆนางก็พูดเหมือนจะสำนึกแต่ก็ยังทำแบบเดิม *เพิ่มเติมนะคะ เพื่อนอายุแค่14ค่ะ เสียซิงครั้งแรกอายุ13ให้กับผช.จากบีทอล์ค และผช.ทุกคนของนางอายุ18ปี++ ตัวหนูอายุ16แล้วค่ะ แต่ยังซิง เคยคิดอยากลองมีพสพ.อยู่ช่วงนึงสมัยม.1 แต่พอกลับมาคิดได้จากตัวเองที่คิดเป็นแล้วรู้สึกว่ามันโง่ๆมากๆค่ะ เหมือนดึงให้ตัวเองเป็นคนไร้ค่าไปเลย ส่วนปัจจุบันนี้เพื่อนเพิ่งเริ่มคบกับผช.คนนึงที่ทักมาจากเฟส คบไปได้เกือบอท.ก็นัดผช.มาบ้านและเป็นฝ่ายเริ่มการทีพสพ. *แม่ของนางหวงมากค่ะ แต่แม่จะออกไปทำงานตั้งแต่เช้าจ.-ศ.และกลับดึก นางก็จะโดดเรียนบ้างเพื่อนัดผช. หลายครั้งนางต้องเข้ารพ. เนื่องจากสาเหตุการมีพสพ.รุนแรงจนมีเลือดออก เราเป็นห่วงเพื่อนมากค่ะ อยากให้เลิกทำตัวแบบนี้ แต่ก็หมดหนทางจะพูดแล้ว คงยากที่จะเปลี่ยน ซึ่งตอนนี้นางมีแฟนแล้วแต่ก็ยังไปมีพสพ.กับแฟนเก่าที่นางบอกว่าคิดถึงลีลาของเค้า แล้วเหมือนนางดูภูมิใจกับการเก็บแต้มพสพ.ของตัวเองเอามากๆทั้งการพูดและโพสต์สาธารณะ จนตอนนี้เวลานางคุยกับเราถึงผช.เก่าๆแต่ละชื่อนี่เราจำแทบไม่ได้เลยว่าใครเป็นใคร เห้อออออนี่ควรทำยังไงดีคะ ต้องปล่อยใช่มั้ย? 😫
เพื่อนยังไงก็คือเพื่อน รักษาระยะห่างเอาไว้ดีที่สุดครับ พูดมากปรามมากเพื่อนจะรำคาญ ไม่พูดเลยจะหาว่าไม่ใส่ใจ เอาเป็นว่าเว้นระยะให้ดูดีที่สุดครับ มันจะผ่านไปเอง
เห็นด้วยกับเม้นบนค่ะ นานๆทีก็เตือนแต่อย่าจ้ำจี้จ้ำไช วัย 14 เป็นวัยต่อต้าน(ประสบการณ์ตรง)ยิ่งบ่นยิ่งว่ายิ่งออกจากร่องจากรอยค่ะ แต่ขอแค่เตือนเพื่อนให้ป้องกันทุกครั้งก็พอค่ะ
สวัสดีครับ
เราอาจทำได้ดีที่สุดก็คือคอยเตือนเพื่อนนั่นแหล่ะครับ เพราะสุดท้ายแล้วสิทธิในการตัดสินใจก็เป็นของเพื่อนอยู่ดี
..เราคอยห่วง คอยเตือน แต่อย่าเอาตัวเองไปอยู่กับปัญหาจนเกินไปนะครับ เดี๋ยวจะกลายเป็นว่าเราเป็นทุกข์หนักนะ
เราก็คอยดูแลตัวเอง และก็เป็นแบบอย่างให้เพื่อนได้อยู่นะครับ